بعلت تکان دهنده بودن، لطفا فقط گنهکاران بخوانند: 

اِلهى اِنْ کانَ قَدْ دَنا اَجَلى وَلَمْ یُقَرِّبْنى مِنْکَ عَمَلى فَقَدْ جَعَلْتُ الاِْعْتِرافَ اِلَیْکَ بِذَنْبى وَسآئِلَ عِلَلى/ اِلهى اِنْ عَفَوْتَ فَمَنْ اَوْلى مِنْکَ بِالْعَفْوِ وَاِنْ عَذَّبْتَ فَمَنْ اَعْدَلُ مِنْکَ فِى الْحُکْمِ/ ارْحَمْ فى هذِهِ الدُّنْیا غُرْبَتى وَعِنْدَ الْمَوْتِ کُرْبَتى وَفِى الْقَبْرِ وَحْدَتى وَفِى اللَّحْدِ وَحْشَتى وَاِذا نُشِرْتُ لِلْحِسابِ بَیْنَ یَدَیْکَ ذُلَّ مَوْقِفى/ وَاغْفِرْ لى ما خَفِىَ عَلَى الاَّْدَمِیّینَ مِنْ عَمَلى وَاَدِمْ لى ما بِهِ سَتَرْتَنى/ وَارْحَمْنى صَریعاً عَلَى الْفِراشِ تُقَلِّبُنى اَیْدى اَحِبَّتى/ وَتَفَضَّلْ عَلَىَّ مَمْدوُداً عَلَى الْمُغْتَسَلِ یُقَلِّبُنى صالِحُ جیرَتى /وَتَحَنَّنْ عَلَىَّ مَحْموُلاً قَدْ تَناوَلَ الاْقْرِبآءُ اَطْرافَ جَِنازَتى/ وَجُدْ عَلَىَّ مَنْقوُلاً قَدْ نَزَلْتُ بِکَ وَحیداً فى حُفْرَتى/ وَارْحَمْ فى ذلِکَ الْبَیْتِ الْجَدیدِ غُرْبَتى حَتّى لا اَسْتَاْنِسَ بِغَیْرِکَ/ یا سَیِّدى اِنْ وَکَلْتَنى اِلى نَفْسى هَلَکْتُ سَیِّدى فَبِمَنْ اَسْتَغیثُ اِنْ لَمْ تُقِلْنى عَثَرْتى فَاِلى مَنْ اَفْزَعُ اِنْ فَقَدْتُ عِنایَتَکَ فى ضَجْعَتى...

دعای ابوحمزه ثمالی

ترجمه:

خدایا اگر مرگم نزدیک شده ولى کردارم مرا به تو نزدیک نکرده من اعتراف به گناهم را وسیله عذر خویش به درگاهت قرار دهم/ خدایا اگر درگذرى کیست که سزاوارتر از تو به گذشت باشد و اگر عذاب کنى پس کیست که در حکم عادل تر از تو باشد/ رحم کن در این دنیا به غربتم و هنگام مرگ به غمزدگیم و در قبر به تنهاییم و در لحد به وحشت و بى کسیم و هنگامى که در برابرت به پاى حسابم آورند به خوارى جایگاهم رحم کن/ و بیامرز براى من آنچه از کردارم که بر مردم پوشیده مانده و ادامه بده برایم آنچه را که بدان مرا پوشاندى/ و در آن حال که در بستر مرگ افتاده و دستهاى یاران مرا به این سو و آن سو کنند بر من رحم کن/ و در آن حال که روى سنگ غسالخانه دراز کشیده ام و همسایگان شایسته ام به اینطرف و آنطرف مى گردانند بر من تفضل کن/ و هنگامى که خویشان اطراف جنازه ام را بر دوش گرفته اند با من مهربانى فرما/ وهنگامى که تک و تنها در میان گودال قبر بر تو وارد شوم بر من بخشش کن/ و به غربت من در آن خانه تازه و نو رحم کن بطورى که بجز تو انس نگیرم اى آقاى من اگر مرا به خودم واگذارى هلاک گردم آقاى من پس به که استغاثه کنم اگر تو لغزشم را نادیده نگیرى و به که پناه برم اگر عنایت تو را در آرامگاهم از دست بدهم...

خدایا غلط کردم...

اُستاد، استوار ایستاد و استقامت کرد تا اسوه شد، اسطوره ای که اسمش اساس ایستادگی است، و نه آسان است آنسان انسان زیستن و آنسان اسب استنشاق به آسمان بستن، کسر اسنان استکبار و استعمار با استصراخ استقلال و استیلای اسلام

ذکر شهادت و سعادت اسوه استقامت، سیدمجتبی نواب صفوی زنده باد

جوجوخان اولش که از تخم مرغ در میاد، برای خروس خان، پدرش احضاریه و اخطاریه می یاد که سریعا یک کپی از همه صفحات شناسنامه خودت، مادر و خود جوجوخان، یک کپی از کارت ملی همه اعضای خانواده، 6 قطعه عکس سه در چهار و باقی مدارک رو تهیه می کنی می آیی در اداره ثبت جوجه کُِشی برای تشخیص هویت. شاید جوجوی خودت نباشه (والااا). چند وقت بعد که تعرفه دونه به بازار می یاد، بازم به ابوی می گن یک کپی از همه صفحات....و 6 قطعه عکس سه در چهار تمام رنگی و باقی مدارک رو تهیه می کنی میاری واسه دونه...القصه جوجوخان که بزرگ می شه وارد اجتماع دهات می شه، می ره می بینه یک جای دوری یک سری دونه ریخته. تا میخواد بخوره، صاحبدونه می گه: اول برو یک کپی از تمام ......تمام رنگی و باقی مدارک رو بیار بعد یک نوک بزن. می ره به برکه می خواسته آب بخوره تا نوکو می بره یک غولی (مثل غول دریایی سندباد!!) از برکه در میاد می گه اسم من «بروکراس»ه! اول برو یک کپی .....رنگی و الباقی رو بیار تا بذارم آب بخوری. اونم هردفعه میاره.... خلاصه تا اواخر عمر همین طور مدارک تحویل می داده تا یک روز گذارش می خوره به سر جاده، یک آن، چشمش می خوره به یک تابلو که روش نوشته بوده: دهکده ی بازی از این طرف! کمی پایین تر نوشته بوده: چکمه آهنی فراموش نشود! پایین تر نوشته بوده: صبر ایوب و اعصاب نوح پشتیبانتان.... پایین تر: «بروکراس»، کاغذبازی خوبی را برای شما آرزومند است!! 

امام جمعه موقت شیراز در یکی از نمازجمعه های اخیر: یا شناسنامه باشد یا کارت ملی!!

چل سال اگر چلّه نشینیم رواست --> چون مُزد نصیحت ولی تیغ و بلاست

عزیز علیه ما عنتّم، حریص علیکم، بالمومنین رئوف رحیم... 

افکلما جاءکم رسول بما لا تهوی انفسکم، استکبرتم؟ ففریقا کذبتم؟ ففریقا تقتلون؟! 

یا حسرتا علی العباد!! 

(توبه 128) (بقره 87) (یس 30)

اربعین حسینی تسلیت

ما آدم های متمدنی هستیم، ما اصلا آخر تمدن هستیم (ارواح عمه مان)

شهادت شهید ...... تسلیت باد

ما اهل گفتگو(کُلت و گو)  و گفتمان (کُلتمان)  هستیم. ما همه چیز را از راه مذاکره حل می کنیم (وحشی که نیستیم خب...)

شهادت شهید...... تسلیت باد

ما آدم های با فرهنگی هستیم. ما اصلا کسی را نمی کُشیم (به جان هیلاری عرض می کنم...). به نظر شما، ما خون‌آشام یا لاشخور هستیم؟!

شهادت شهید ..... و صدها هزار شهید دیگر تسلیت باد

هیچ کس هیچ کس هم نه. مثلا ما تروریست ها رو می کُشیم. ما که اهل دروغ و نیرنگ نیستیم. ما از دیار فرنگیم، (با همه هم می جنگیم...ها...بیا...ببخشید اشتباه شد!) این یکی رو دیگه حاضرم به جون مرحوم کِندی (تف به قبرش) قسم بخورم

شهادت میلیونها زن و کودک در .... و ..... و .... تسلیت باد

ما دوست داریم ایرانی ها پیشرفت بکنن. اونجامون اصلا هم نسوخته که می بینیم ایرانی ها هسته ای دارن. البته اگر هم سوخته باشه، خودمون پودر بچه داریم بزنیم که نسوزه... آخ....یک کم که می سوزه...

شهادت 4 شهید هسته ای تسلیت باد

ما ارتباطی با شهادت شهید احمد روشنی نداریم. ما اصلا ارتباط نمی فهمیم چی هست؟ ما اصلا سگ کی باشیم که بخواهیم این کارها را کنیم؟!

- چرا توهین می کنی؟ امام ره به اینها گفت شیر! وقتی می ترسه هم بیخود نعره می کشه و یک چیزی هم از یک جایی اش خارج می شه.....!!!!

شهادت شهید مصطفی احمد روشنی به دست عوامل  شیطان (لعنهم الله) تسلیت باد

تنی چند از فکاهه گویان، مدتی است در انواع درگاه ها، وبگاه ها، منزل گاه ها، و درددل گاه ها! اقدام به اختراع این لغت که نه، ابرویشن بس غریب کرده اند و برای آن ورق ها کشیده و ادب ها به راه انداخته اند. استراکچر این فکاهه، این است که فرد ابتدا بداهه ای پرسد، سپس فرد مسئول، پاسخ دوری دهد که در آن نکته ها و خنده ها باشد و این را با عبارت پ ن پ ابتدا کند. لکن اصل پ ن پ مربوط به الوار است و در استعمال پس نه پس را برای دست انداختن، از باغ به در دانستن! و تسکیل مخاطب بداهه پرس استفاده می کنند. و به حکمت چو دانی و پرسی سوالت خطاست، جوابت هم خطاست و یک پ ن پ جانانه. اما د ن د، را هم برای لحظاتی آفریده اند که همگان از جانب پ ن پ به انسان می خندند که برخواسته از عمق الم سواژی پ ن پ و اصطلاحی طهرانی الاصل است...

حال که این آنالیزنامه شنیدی، دریغا و مبادا علیه رفیقان شفیق و یاران طریق، پ ن پ گویی یا د ن د بشنوی، بل جوک را توان پ ن پ وار گفت و جهل را به سیخ کشید اگر کارگر اوفتد اما نه بر دوستان!

دوستان قصه ویرانی من گوش کنید/ این نصیحت به گران‌جانی من گوش کنید...

د بگیر د!

محروم مغفور لهراسب دوپهری شعری سروده اند:

آبی نیست،
نانی نیست،
می نشینم لب جوی،
مردن ماهی ها،
تشنگی،من، نان، آب!
پاکی خوشه مرگ!
پدرم مویز می چیند،
خشکی دانه مویز،
سفره ای بی نان و،
لب دریایی تر!
تشنگی انگورها را هم،
مثل لب های ترک خورده،
مویز کرد!
چه دهی باید باشد
ده بالا
کوچه باغش مملو
از صدای دوپیس دوپیس
پارتی شاید باشد
باندهاشان پر موسیقی باد
ومویز را پدر
می رود در بازار
می فروشد دوزار
به اهالی ده بالایی
شاید این دوپیس ها
بهرشان پربارتر
شادتر، باحال تر
بزند هر شب و صبح
تا به آواز حقایق که در آن زندانی است
«دل تنهایی شان تازه شود» 

ندیدیم نون گندم، ولی خوردیم از دست مردم!

یارو گور خر رو صافکاری و رنگ می کنه، می خواسته به جای خر بفروشه می بینه نمی صرفه! یه ماه بعد بارون میاد زنگ می زنه!!

هر که نان از عمل خویش خورد- دیگران از عملش نان نخورند!

یک بار جستی ملخک، دوبار جستی پروانه، سه بار جستی شاپرک، چهاربار جستی گنجشک، پنج بار جستی کفتر، شش بار جستی شاهین، هفت بار جستی بالابان، ...بار جستی شترمرغ! شترمرغ که پرهم داره، خودش خبر هم داره، نمی تونه بپره، با اینکه گنده تره!! هر کی می گه این طور نیست، نمره زیست می گیره بیست!

اندکی فکر، معنی نزدیک است!!

در ادب متجدد، آورده اند لغت پارتی، دارای معانی گونه گون بوده و بقولی مالتی مینینگ می باشد بحدی که راقم این سطور، سبابه حیرت به دهان تعجب دوخته، فهم نکرده است که این پارتی کدام است و آن پارتی کدام!! باشد که لینگویستیکس به فغان ما برسد، خدا کند.

اگر یای لغت را حمل بر نسبت کنیم، به قومی باستانی اشارت می کند که اهل پارت بوده اند که می توان گفت همه آنها «پارتی» می باشند و هر که با آنان رفیق بودی برای آنان چه ها که نکردندی! لکن اگر یا نسبت نباشد، عملی بس قبیح و وقیح است که قوای امنیه و کمینیه، یعنی کِلاشی ها و باتوم دارباشی ها بدان حمله کرده سماط فسق و اکس را بر می چینند (ایدهم ا...) لکن هنوز به استماع می رسد برخی با اینکه این «عمل قبیحه» را دارند، در اقصی ادارات دولی، به استخدام گمارده می شوند و اکثر متعجبا از آنکه صلاح و اصلاح آنها هم موید می گردد. کانفیوزکننده تر از آن را نیز حقیر در ذهن دارد که کیبورد از نوشتن آن حیا دارد! هر چه باداباد. عده ای از رجال و نساء بالا و صاحبان کرسی ها نیز گهگاه در پارتی گرد هم می آیند و نام آن را شورسیاسی گذارده، تریبون ها جار می زنند که چنین و چنان شد!

این ؟ کنون در مخیله هر ابوالبشری می آید که شخص دارای پارتی، آیا یمکن که فردی از قوم باستانی را زنده کرده به اداره جات برد؟ و الا، چگونه باشد که رود در مجالس کذایی حرکات گردشی انجام دهد، آواز «جئناکم» سردهد و مستخدَم هم گردد؟!

بحق هر آنچه که کس ننگرد

عجیب و غریب است و فکرت برد!

ترجمه جالبی هست از سوره جمعه آیه 4-8 که توسط خودم انجام شده. طنز ظریف آیات رو خوب دقت کنید. سعی کردم کمی بازش کنم! ایشالا

(ما به یک کسانی تورات دادیم ولی می دانی) مثال کسانی که تورات رو بارشان کردیم (یا بهشون دادیم گفتیم بگیریدش بعد اونها اون رو گرفتن و ظاهرا دستشان است) اما عواقب آن را تحمل نمی کنند و به آن عمل نمی کنند و بکارش نمی بندند، مثل کیست؟ این شبیه همان مثل خری است که کلی کتاب و مطالب علمی بارش کرده اند و دارد آن را حمل می کند و این طرف و آن طرف می برد! (و هیچی از آن سر در نمی آورد و نمی داند یونجه است یا کتاب!!). چقدر مثلشان بد است، و شبیه بد چیزی هستند! چه کسانی؟ اینهایی که گفتند آیات خدا مطالبی دروغه. (گفتند مثلا اینها که آیات خدا نیست، یا خدانکرده گفتند خدا دروغ گفته! یا اینها را هم نگفتند ولی در دلشان اینها را دروغ می پندارند. مثلا می گن اینها که مال قدیمه! اینها مال پیامبر اینهاست و ... وای بر من!). (این به ظاهر آدمایی که دروغ می بندند، مشتی ظالمند) خدا هم که هیچ ظالمی و هیچ قوم ظالمی را هم که راهنمایی نمی کنه (که گم نشن و مثلا با بارشون نیفتند داخل چاه!)

ای پیامبر من. به یهودیان بگو: ای کسانی که می گویید ما یهودی هستیم و یهودی شده ایم، اگر فکر می کنید که فقط شما دوستان خدا هستید و دیگران نیستند، اگر واقعا راست  می گویید آرزو کنید که بمیرید (که زودتر بروید پیش کسی که می گویید دوستش هستید و او هم شما را دوست دارد! و زودتر به او بپیوندید)

و (مطمئن باش که) آنها هیچ وقت عمرا چنین آرزویی نمی کنند، یعنی اون چیز را آرزو نمی کنند! (می دانی چرا؟) بخاطر کارهایی که انجام داده اند (اینها یک کارهایی کرده اند که می ترسند که بمیرند یا پیش بقول خودشان دوستشان بروند، شاید می ترسند که خدا دوستشان نداشته باشد؟!). (شما نمی دانید چه کار کرده اند ولی) خدا که خوب می داند این ظالمین چه کرده اند (و جیک و پیک زندگیشان را هم خوب می داند.)

(آنها هم آرزوی مرگ نکنند یا آرزوی مرگ هم نکنند، ) بهشان بگو همون مرگی که از آن شدیدا فرار می کنید، یک روز (خودش شخصا) به ملاقات شما می آید (می خواهید آرزو کنید بمیرید یا می خواهید آرزو نکنید، او خودش یک موقعی خدمت می رسد) سپس (یک کسانی) شما رو بر می گردانند به پیش کسی که آشکار و پنهان را خوب می داند! (اون وقت دیگر می خواهید چه کار کنید، باز هم فرار می کنید؟! بقول معروف یکبار جستی ملخک!). اونوقت آن عالم در آنجا شما را باخبر می کند که چه کار می کردید (مگه خودشان نمی دونن که چی کار کردن؟ چرا می دونن، ولی اونجا اولا رسواشون می کنن، ثانیا خبرشون می دن! به چی؟ به عواقب اعمالشون که چه بلایی قراره سرشون بیاد)

آقا پاشین بریم یک فکری بحال خودمون بکنیم که قرآن رو زمین مونده!