نکته ای به ذهنم آمد که جالب است نقل کنم.

در متن آیات قرآن، آیه ای وجود دارد که می فرماید: من قَتَلَ نَفْسًا بِغَیْرِ نَفْسٍ أَوْ فَسَادٍ فِی الأَرْضِ فَکَأَنَّمَا قَتَلَ النَّاسَ جَمِیعًا وَمَنْ أَحْیَاهَا فَکَأَنَّمَا أَحْیَا النَّاسَ جَمِیعًا 

ترجمه آن این است: هر کس یک نفر را بکشد؛ بدون اینکه کسی را کشته باشد یا در زمین فساد کرده باشد، مثل این است که همه مردم را کشته است. و هر کس یک نفر را زنده کند، مثل این است که همه مردم را زنده کرده است.

این آیه نشان می دهد که دین اسلام برای جان «یک» نفر نیز ارزش فراوانی قائل است. هیچ مجوزی برای کشتن یک انسان وجود ندارد غیر از این دو مورد:

1- آن فرد یک انسان دیگر را بی گناه کشته باشد ولذا باید قصاص شود. مقابله به مثل شود تا هم مجازاتی باشد برای این کار بسیار زشت و هم قتل در جامعه کاهش یابد و دیگران بترسند و دیگر جرآت چنین کاری پیدا نکنند.

2- آن فرد در زمین فساد کرده باشد. با دست بردن به سلاح در بین مردم ایجاد رعب و وحشت کرده باشد. علیه حکومت عادل اسلامی و حکومتی که حرف حق را می پذیرد، برای کسب قدرت قیام مسلحانه کرده باشد. کسی که دست به اغتشاش و ناامنی زده باشد و خلاصه زندگی مردم را مختل کرده باشد و امنیت عمومی جانی و مالی و ناموسی را از بین برده باشد. 

مطابق این آیه که بسیار مهم است، دین مبین اسلام برای جان «تک تک» انسان های بشر ارزش بسیار زیادی قائل است و جان یک نفر را معادل جان همه و زندگی یک نفر را معادل زندگی همگان می داند.

از دقت در کلمه «نفسا» این نکته بر می آید که : ارزش جان انسان ها به دین و مذهب و آیینشان نیست. مهم نیست فرد یهودی است، مسیحی است، بت پرست است، بی دین است، لا مذهب است، و یا هر آیینی را قبول دارد. مهم این است که انسان یعنی ولد آدم، به هیچ وجه اجازه نمی دهد به جان او کوچکترین تعرضی شود مگر یکی از این دو حالت برای او پیش آید. که در هر دو حالت الحق و الانصاف چاره ای جز کشتن فرد وجود ندارد. چون اگر این فرد کشته نشود، جان انسان های بسیار دیگری به خطر می افتد فلذا این آدمکشی در نطفه خفه می شود.

در هر کجای دین اسلام، اگر حکمی مبنی بر قتل یا سنگسار یا اعدام یا هر چه به کشتن انسان ها بر می گردد، وجود دارد، قطعا یکی از این دو شرط در آن فرد محقق شده است و الا اسلام هرگز به قتل هیچ انسانی راضی نمی شود و اتفاقا انتقام کسانی را که بی دلیل جان مردم را می گیرند، با قدرت و صلابت می گیرد.

حال نگاه کنید به وضعیت دنیا. اسلام را به حمایت از تروریسم متهم می کنند در حالی که این طور اسلام از جان انسان ها حمایت بی چون و چرا کرده است. هر چه توی سر خودشان زدند که به مردم دنیا با ابزارهای مختلف رسانه ای بقبولانند که اسلام خشن است و اله است و بله است..... نتوانستند. گفتند یک سری گروهک تروریستی می سازیم که آخر خشونت و سفاکیت باشند، ولی با شعار اسلام. پول می دهیم که اسلام را بدنام کنیم!! 

حال متوجه می شویم که گروهک های تروریستی، هیچ اعتقادی به اسلام و آیات قرآن ندارند. به طور کلی، هر کس در دنیا خونریزی کند، جنایت کند، جان انسان ها را تهدید کند و خشونت زیاد به خرج دهد، و بعد دم از اسلام بزند، از اسلام هیچ بویی نبرده است و دروغ می گوید.

خدا می داند آمریکا و اسرائیل در یک صبح تا شب، چند نفر انسان را با واسطه یا بی واسطه در دنیا می کشند. آمریکا قاتل بزرگ است. اسرائیل قاتل بزرگ است. طبق متن اسلام باید با این قاتلان بزرگ و حرفه ای مبارزه کرد تا جان انسان های دنیا حفظ شود. با این کار ، آیه «و من احیاها» عمل می شود و مسلمانان باید همه مردم دنیا را زنده کنند.

اصولا کارکردهای لباس چند مورد هستند:

1- حفظ بدن از سرما، گرما، آسیب های محیطی، حشرات و هر گونه آسیب دیگر 

2- پوشاندن عورت ها، زشتی ها، پنهان کردن حجم بدن و دور بودن از لختی اندام ها

3- حفظ شان اجتماعی، جایگاه، منزلت و شخصیت فردی و اجتماعی

4- بهره گیری نمادین، عضویت در گروه های اجتماعی و نمایش تعلق به طیف تفکرات خاص

اینها معمولا چند کارکردی است که پوشیدن لباس برای انسان دارد. از میان همه جانداران، فقط انسان هست که بعلت این کارکردها لباس می پوشد. دیگر جانداران، نیازی به این کار ندارند و در فطرت آنها هم چنین چیزی نیست. و نیز طبیعت تا حدی به آنها امکاناتی داده است که کمبودها را جبران کنند.

قرآن می فرماید: یَا بَنِی آدَمَ قَدْ أَنزَلْنَا عَلَیْکُمْ لِبَاسًا یُوَارِی سَوْءَاتِکُمْ وَرِیشًا: لباس نازل شده است که هم عورتها را بپوشاند و هم زینت باشد. پس آنچه عورت را نمی پوشاند و مخفی نمی کند لباس نیست.

ساپورت چون عورت را نمی پوشاند، بلکه آن را به ظاهری دیگر (و گاه محرک تر) نمایان تر می کند، پس اصلا مصداق لباس محسوب نمی شود.

کسی که ساپورت پوشیده، لباس نپوشیده و برهنه است.

یک مطلبی در برخی رسانه ها منتشر شده بود که: بر ورودی دانشگاه هاروارد، آیه ای از سوره نساء حک شده است. اما تصاویری که از آن موجود بود، گنگ بود و معلوم نبود که واقعا اینجا هاروارد است یا خیر. ما تلاشی کردیم! رفتیم عکس اصلی را در آوردیم. بله...واقعا آیه «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا کُونُوا قوَّامینَ بِالقِسطِ شُهَدَاء لِلّهِ وَلَو عَلَى أَنفُسِکُمْ أَوِ الوَالِدَینِ وَالأَقْرَبِینَ إِن یَکُنْ غَنیًّا أَوْ فَقیرًا فَاللّهُ أَولى بِهِمَا » ترجمه شده و در ورودی آن، البته ورودی کوریدور (راهرو) دانشکده بر روی دیوار، و در کنار جملاتی از توماس آکویناس و.... قرار گرفته است که احتمالا موضوع همه آنها عدالت و حقوق است. 

حقوقدان های آمریکا هم فهمیده اند که قرآن، بهترین مرجع حقوقی و تضمین کننده عدالت و آرامش است نه حقوق فرانسه و غیره! [حالا دانشگاه های خودمون دارن از قرآن فرار می کنن به سمت مبانی وبری و پارسونزی حقوق بشر! هی می گن اونیوغ سیته های اونور آب!! خوبه.]

این عکس از یک زاویه-غیر موجود در سایت های فارسی زبان!

این هم از یک زاویه دیگر. باز هم در سایت های خودمان نیست!

جالبه در لوگوی سایتش هم همین دیوارنوشته های داخل دانشکده و با عکسی که از راهروهای آن گرفته شده، آمده. خوب دقت کنید، نوشته ها را روی دیوار تشخیص می دهید؟!

ترجمه جالبی هست از سوره جمعه آیه 4-8 که توسط خودم انجام شده. طنز ظریف آیات رو خوب دقت کنید. سعی کردم کمی بازش کنم! ایشالا

(ما به یک کسانی تورات دادیم ولی می دانی) مثال کسانی که تورات رو بارشان کردیم (یا بهشون دادیم گفتیم بگیریدش بعد اونها اون رو گرفتن و ظاهرا دستشان است) اما عواقب آن را تحمل نمی کنند و به آن عمل نمی کنند و بکارش نمی بندند، مثل کیست؟ این شبیه همان مثل خری است که کلی کتاب و مطالب علمی بارش کرده اند و دارد آن را حمل می کند و این طرف و آن طرف می برد! (و هیچی از آن سر در نمی آورد و نمی داند یونجه است یا کتاب!!). چقدر مثلشان بد است، و شبیه بد چیزی هستند! چه کسانی؟ اینهایی که گفتند آیات خدا مطالبی دروغه. (گفتند مثلا اینها که آیات خدا نیست، یا خدانکرده گفتند خدا دروغ گفته! یا اینها را هم نگفتند ولی در دلشان اینها را دروغ می پندارند. مثلا می گن اینها که مال قدیمه! اینها مال پیامبر اینهاست و ... وای بر من!). (این به ظاهر آدمایی که دروغ می بندند، مشتی ظالمند) خدا هم که هیچ ظالمی و هیچ قوم ظالمی را هم که راهنمایی نمی کنه (که گم نشن و مثلا با بارشون نیفتند داخل چاه!)

ای پیامبر من. به یهودیان بگو: ای کسانی که می گویید ما یهودی هستیم و یهودی شده ایم، اگر فکر می کنید که فقط شما دوستان خدا هستید و دیگران نیستند، اگر واقعا راست  می گویید آرزو کنید که بمیرید (که زودتر بروید پیش کسی که می گویید دوستش هستید و او هم شما را دوست دارد! و زودتر به او بپیوندید)

و (مطمئن باش که) آنها هیچ وقت عمرا چنین آرزویی نمی کنند، یعنی اون چیز را آرزو نمی کنند! (می دانی چرا؟) بخاطر کارهایی که انجام داده اند (اینها یک کارهایی کرده اند که می ترسند که بمیرند یا پیش بقول خودشان دوستشان بروند، شاید می ترسند که خدا دوستشان نداشته باشد؟!). (شما نمی دانید چه کار کرده اند ولی) خدا که خوب می داند این ظالمین چه کرده اند (و جیک و پیک زندگیشان را هم خوب می داند.)

(آنها هم آرزوی مرگ نکنند یا آرزوی مرگ هم نکنند، ) بهشان بگو همون مرگی که از آن شدیدا فرار می کنید، یک روز (خودش شخصا) به ملاقات شما می آید (می خواهید آرزو کنید بمیرید یا می خواهید آرزو نکنید، او خودش یک موقعی خدمت می رسد) سپس (یک کسانی) شما رو بر می گردانند به پیش کسی که آشکار و پنهان را خوب می داند! (اون وقت دیگر می خواهید چه کار کنید، باز هم فرار می کنید؟! بقول معروف یکبار جستی ملخک!). اونوقت آن عالم در آنجا شما را باخبر می کند که چه کار می کردید (مگه خودشان نمی دونن که چی کار کردن؟ چرا می دونن، ولی اونجا اولا رسواشون می کنن، ثانیا خبرشون می دن! به چی؟ به عواقب اعمالشون که چه بلایی قراره سرشون بیاد)

آقا پاشین بریم یک فکری بحال خودمون بکنیم که قرآن رو زمین مونده!