موضوعی که بنده را چندروزی است بدجور سوزانده (!) مقایسه جریانات اربعین داخل کشور و در کشور عراق است. آخر من از این مصیبت به کجا شکوه کنم؟ فریاد بدبختی این ملت را با چه زبانی و از چه تریبونی بیان کنم؟ نمی دانم.....
عده ای که فقط و فقط می توان به آنها گفت: «شیعه نمای قالتاق» از چندین روز قبل از اربعین، کرایه اتوبوس را به سمت مرزهای جنوب و غرب کشور «چند برابر» کرده اند. قیمت بلیط های هواپیما به سمت فرودگاه نجف، به 2 میلیون تومان و بیشتر رسید و شرکت های هواپیمایی، بازارسیاه بی سابقه ای راه انداختند. چند نفر با کلاهبرداری های میلیاردی از مردم، بلیط های هواپیمای تقلبی و با تاریخ و زمان جعلی به مردم فروختند....و دقت کنید که همه این اتفاقات ناگوار در «شیعه خانه امام زمان» اتفاق می افتد. بعد اعتراض می کنند که چرا گفته می شود قالتاق؟! آیا اینها قالتاق بازی نیست؟ احساسات پاک ملت در روزهای مانده به اربعین، به سمت حرم سید و سالار شهیدان اباعبدالله الحسین، متمایل شده و دلها همزمان با پاها روانه شده...آنوقت عده ای که متاسفانه کم هم نبودند پیدا شوند و با نام مسلمان و شیعه، این طور کلاهبرداری کنند و به امام حسین ع هم خیانت و در حق او جنایت کنند.
این افراد به حدی پست و رذل هستند که عمل خبیث خود را «توجیه» هم می کنند. انسان چقدر می تواند روح پلید و پول پرست داشته باشد؟
می گویند چون مسافر از شهرهای مرزی به سمت تهران گیر نمی آید، پس ما حق داریم کرایه را دو یا چند برابر بگیریم!!! 30 هزار تومان تهران تا مهران می شود 100 هزار تومان! 45 هزار تومان شیراز تا اهواز (برای سواری) تبدیل می شود به 100 هزار تومان! به این توجیه و بهانه که ما می خواهیم خالی برگردیم....
در جواب این افراد هواپرست باید گفت:
«اتوبوس» خالی برگردد؟ شما ببینید چقدر مسافر در مناطق مختلف جاده در شهرهای مختلف ایستاده اند که حاضرند سوار شوند. آن هم به سمت تهران که خیلی ها برای کار می روند. اتوبوس به راحتی می تواند ولو یک یا چندشهر جلوتر، مسافران خود را تکمیل کند. بعد هم این چه توجیهی است؟ این مگر مشکل مسافران است که برای برگشت مسافر کم است. همین الان از شهر ما شیراز، بسیاری از اتوبوس ها به سمت تهران مسافرانش کم است و در شهرهای جلوتر پر می شود؛ آیا اتوبوس حق دارد پول صندلی های خالی را از ابتدا از مسافران بگیرد؟! آیا عدل و انصاف به انسان اجازه می دهد به صرف اینکه «تقاضا» برای یک مساله ای زیاد است، و عرضه کم، ما چون مردم نیاز دارند و طالب هستند به هر قیمتی خدمت یا جنس خود را بفروشیم؟؟ آیا عدل و انصاف و مروت و معرفت و مردانگی این را اجازه می دهد؟ آیا وجدان - که برخی بویی از آن نبرده اند- به ما اجازه می دهد بازار سیاه به راه بیندازیم؟
تازه آن هم برای اتوبوس هایی که اگر به فرض محال مسیر را خالی خالی هم برگردد، 1200000 حداقل کاسب است. وقتی مسافر مسیر رفت زیاد است، می تواند مرتب مسیر را پرکند و برگردد و سودش هم در مدت زمان کمتر، طبعا بیشتر خواهد شد. اما هیهات از تسویل نفس و شیطان که بر روح بعضی افراد واقعا مسلط است. حب پول های کاغذی برخی را واقعا از همه شئون انسانیت به زیر کشیده...این فرد به راحتی در مقابل پول سجده خواهد کرد!
ای کاش اسم این افراد هیچگاه شیعه نبود....ای کاش هرگز اسمی از امام حسین و عاشورا و کربلا نمی برد...که اگر کافر بود، یا حداقل مسیحی بود، این طور خنجر از پشت به امام حسین ع نمی زد...آه از غریبی اهل بیت.
بعد ببینید چگونه شیعیان در عراق، در یکی از موکب ها در عراق فقط روزانه 4 راس گاو، کشته می شود و بعنوان کباب به زائران امام حسین مجانی داده میشود! چطور التماس می کنند که مردم غذایشان را بخورند....چطور التماس می کنند که شب در منزلشان بخوابند....چطور پای زائران را ماساژ می دهند و هرکسی با هر چیزی می تواند کمک می کند.
بله...ما شیعه ایم و آنها هم شیعه اند
خداوند در قرآن گفته: دزد زن و مرد، دستشان را بعنوان جزای کاری که کرده اند، قطع کنید .
حالا این آیه رو اگر بخواهید تعمیم بدهید به روابط بین المللی چند مصداق جالب پیدا می کند:
1- استثمار: وقتی کشور استثمارگری حمله می کند به کشور دیگر و منابع آن کشور را غارت می کند، در واقع همان دزدی است ولی در شکل وسیع ترش به صورت بین المللی. یعنی دزدی است که در روز روشن از آن طرف دنیا به زور وارد کشوری می شود و هر آنچه از منابع و چیزهای بدردبخور دارد می دزدد و با خود می برد.
2- سرقت مغزها: وقتی تعدادی از اعضای نخبه یا غیر نخبه از کشوری، به هر دلیل، چه تحصیلی و چه شغلی و... به کشور دیگری مهاجرت می کنند، بعد اجازه بازگشت به کشور خودشان به آنها (از طرف کشور مورد مهاجرت) داده نشود. این همان دزدی است اما از نوع دزدیدن آدم. مثل این که کسی مهمانی بیاید خانه شما، شما در را به رویش قفل کنید و در خانه زندانی اش کنید. این نوع دزدی، در قالب خیانت به مهمان و پناهنده است.
3-بلوکه کردن اموال: وقتی کشوری، مال زیادی اعم از طلا، دلار، ملک و املاک و ... در کشوری می خرد و به امانت آن کشور می گذارد. یا در بانک آنها می گذارد، یا در جایی نگهبان برای آن می گذارد، بعد آن کشوری که مال دست او امانت سپرده شده، اموال را مسدود می کند یا بالا می کشد و برای خودش بر می دارد. این همان دزدی است که هم دزدی و هم خیانت در امانت است. کاری که آمریکا با خانه 500 میلیون دلاری ایران در آمریکا کرد دقیقا همین کار بود. در عید امسال (93)، یک منزل بزرگ به همین ارزش را مصادره کرد و بالا کشید. یعنی آمریکا از ایران دزدید. خیلی راحت. مثال بزرگتر بلوکه کردن 4 میلیارد دلار دارایی های ایران در آمریکا است که آمریکا گفته آنها را پس نمی دهم. یعنی اموالتان را می دزدم. مگر اینکه به من باج دهید. یعنی ایران را مجبور می کند برای اینکه اموال خودش که متعلق به خود اوست را پس بگیرد، به این دزد بزرگ، باج و امتیاز بدهد. چقدر به انسان زور می آید؟
جالب است، این چیزی که به عنوان «تحریم» مرسوم است، از مصادیق مهم آن بلوکه اموال کشور مورد تحریم است. یعنی دزدی اموالش! تصور کنید: دهها نفر از بزرگان کشورهای اروپایی و آمریکایی در یک جلسه بنشینند، بعد با هم توافق کنند که از فلان کشور مال بدزدند! یعنی اینها دزدهای کله گنده دنیا هستند نه سیاست مداران آن!
حال دقت کردید که می گویند دنیا را فساد فرا گرفته یعنی چه طوری؟ (ظهر الفساد فی البر و البحر بما کسبت ایدی الناس)
