سلام. یک مجموعه نکات و صحبت ها پیرامون انتخابات آماده کرده ام که حاصل صحبت من با دوستان مختلف و بیان آنها در گروه های دوستانه و ... است. امیدوارم به کار شما بیاید. این متن شامل نکات بسیار زیادی است که شاید بتوان در مورد هر یک از آنها مطلبی نوشت، اما همه را جمع کرده و خلاصه کرده ام در یک نوشته. لطفا با دقت بخوانید:

- در ابتدا همگان را دعوت به آرامش کنیم: هو الذی انزل السکینه فی قلوب المومنین لیزدادو ایمانا مع ایمانهم. (سوره فتح)

- رهبری: آحاد مردم با هم کدورت بیجا درست نکنند؛ این را من به همه بگویم ممکن است شما به یکی از نامزدها علاقمند بشوید رفیقتان به یک نامزد دیگر؛ این موجب نشود که شما در مقابل هم قرار بگیرید. 1392/3/6. پس  به هیچ عنوان طرفداری از یک نامزد نباید باعث شود دوستی به هم بخورد.

*تنها کسی که دلش به حال کشور و این مردم واقعا می سوزد رهبری است. اتحاد مردم را مورد تاکید قرار می دهد و از درگیری و دوقطبی شدن پرهیز دارند. تاکید به حضور حداکثری دارند که همه گرایش ها و سلیقه های وابسته به انقلاب بیایند. (اولویت های ایشان: اول حضور حداکثری/ دوم انتخاب اصلح)

- ما می توانیم روشنگری کنیم و تهمت زدایی. اما نمی توانیم مجبور کنیم کسی را به یک رای خاص. ما چرا شدیدا مایل هستیم اگر ما به یک نفر رای می دهیم دوستان و اطرافیانمان هم مثل ما عمل بکنند؟ باید برای هر کسی تبیین شود. حیدری و نعمتی نکنیم! استقلالی پرسپولیسی نکنیم!

- تمام انبیا هم آمدند که «مردم» قیام به قسط کنند. رای دادن تحقیقی است نه تقلیدی. باید در پیشگاه الهی حجت شرعی داشته باشیم برای رأی به یک نفر.

- صحبت مقام معظم رهبری در عید 96 حرم رضوی: در طول انقلاب اسلامی، هرگاه مدیریت انقلابی، فعال و پرتحرک داشتیم، کارها پیش رفته است و هرجا مدیریت‌های ضعیف، بی‌حال، ناامید، غیرانقلابی و بی‌تحرک داشتیم، کارها متوقف یا منحرف شده است، بنابراین باید مدیران، افرادی باانگیزه‌تر و کارآمدتر باشند. اگر مدیریت در بخش‌های مختلف «متدین، انقلابی و کارآمد» باشد، همه‌ی مشکلات حل خواهد شد.

انقلابی گری یعنی چه؟ وقتی می گوییم انقلابی چه چیز در ذهن شما می آید؟ اول باید بگوییم 3 چیز نیست: به معنی بی منطق بودن و خشن بودن و قهری و تند بودن نیست. (ترویج دشمن) به معنی بی ثباتی و تحول خواه بودن در همه ابعاد نیست.  به معنی عدم تدبیر و عدم ملاحظه شرایط هم نیست.

5 شاخص انقلابی گری از نگاه رهبری 14/3/95: پایبندی به مبانی و ارزشهای اساسی اسلام و انقلاب-هدفگیری آرمانهای انقلاب و همت بلند برای رسیدن به آنها-پایبندی به استقلال کشور-حساسیت در برابر دشمن و نقشه دشمن و عدم تبعیت از آن- تقوای دینی و سیاسی

- منسوخ شدن اصولگرا و اصلاح طلب: آیا کسی که اصولگراست اصلاح طلب نیست و برعکس؟ اصولگرایی منطق امام علی ع و اصلاح طلبی منطق امام حسین ع است. لذا هر دو کلمه گمراه کننده و تحریف معنایی شده است. از ابتدا دوگانه دشمن برای تفرقه بوده است.

- سوال شد که مناظرات خوب بود یا بد بود؟

اولا در موضوع: فرهنگ مظلوم شد. بحث عمدتا اقتصادی بود. مثلا با پولدار شدن مردم، مشکلات فرهنگی در ازدواج و خانواده ها حل می شود؟ فرهنگ مصرف گرایی و تجمل گرایی حل می شود یا بیشتر می شود؟ تهاجم فرهنگی و جنگ نرم و طلاق های ما کم می شود یا بیشتر؟ ترافیک ما، مدگرایی و شهرگرایی روستاییان ما، فرهنگ تولید و مولد بودن ما و خانواده های تولید محور روستایی و مصرف محور شهری؟ تربیت فرزندان ما؟ بحران های دانش آموزان و جوانان ما؟ جرم و جنایت و دزدی ما؟ چه چیز باعث وجود فاصله و شکاف طبقاتی می شود؟ چرا در این کشور کلان سرمایه دار درست می شود؟ (درست است اقتصاد تاثیر دارد اما باید جامع نگر بود و عوامل فرهنگی را هم دید)

- رهبری: فرهنگ آن چیزی است که حاضرم در راه آن جانم را فدا کنم. رهبری:از مشکلات دولت نهم و دهم، مظلومیت فرهنگ بود. /فرهنگ نیمه شب ها خواب را از من می گیرد/حاضرم به خاطر فضای مجازی کلاس درس خود را تعطیل کنم./ اگر رهبر نبودم مسئول فضای مجازی کشور بودم/ برای فرهنگ انقلاب کردیم و نه اقتصاد./

- می گویند مسائل فرهنگی درآمد ندارد و مصرف کننده است. بله چون اهمیت دارد. مثلا آموزش و پرورش. خرج می کنیم تا تربیت کنیم. البته در درازمدت درآمد دارد. در خانواده هم زن بیشتر مسائل تربیتی را موظف است. مرد خانواده خرج می کند برای تربیت.

 - حل مسائل فرهنگی، بسیاری از مشکلات اقتصادی را هم حل می کند. مثلا فرهنگ ترجیح کیفیت بر کشور ساخت؟ ایرانی خریدن؟

*برخی می گویند: شکم گرسنه خدا و پیغمبر نمی شناسد. ما می گوییم شکم که خوب است، لب تشنه و خشک در آتش گرمای کربلا، در حال جنگ سخت و زخم خوردن، خدا و پیغمبر می شناسد. انسان ریشه خود را فراموش نمی کند. زیرا هستی او از خداست.

ثانیا در سوالات: بسیار خوب و دقیق و حساب شده پرسیده می شد

ثالثا: هر جا بد اخلاقی بود بد بود و هر جا منطقی و مودبانه بود خوب بود.

- چند تحلیل وجود دارد در مورد این مناظرات:

1- برخی می گویند هر کس شجاع تر و جسورتر و حاضر جواب تر باشد مردم به او رای می دهند. یعنی هر کس بهتر بتواند طرف مقابل را منکوب کند.

2- برخی دیگر می گویند: مردم در حالی که مشکل دارند از منازعه و دعوای سیاسی خسته شدند. 3 دوره است که دارند این دعواها را می بینند و بر اساس آن رای می دهند. لذا کسانی که دعوا می کنند و انگ می زنند و شخص مقابل را می کوبند، مورد اقبال قرار نمی گیرند.بلکه کسانی که فارغ از جناح ها و احزاب سیاسی قصد خدمت دارند و درد محرومین را می فهمند رای می آورند.

- چند نکته: اولا ما باید به خود مسلط باشیم و هر دعوایی هم بین نامزدها مشاهده کردیم، تحت تاثیر جو احساسی و مجادله قرار نگیریم و زود جبهه گیری نکنیم. زیرا هر جا جو گیر شدیم عقلمان کنار می رود و گول یک هیجان کاذب را می خوریم. (بزرگترین مشکل ما موجی و احساسی رای دادن است. عقل جهت می دهد و احساس انگیزه و نیروی حرکت). موجی نشویم که موجی رای دهیم. 

- ثانیا بدانیم رهبری هرگز با جدل و دعوا به این شکل در مناظرات موافق نیست و از برخی سخنان و رفتارهای آقایان ناراحت است. چون وقتی دعوا اتفاق می افتد حتما «بداخلاقی» صورت می گیرد.

- ثالثا: پرهیز جدی از «اتهامات بی مورد» در فضای پرشایعه و غبارآلود: بازی نخوریم. گاهی یک جبهه بی اخلاق، علیه خودش یک شایعه ای را درست می کند. جبهه مقابل هم باور می کند و دامن می زند. بعد خبر تکذیب می شود. آن وقت آن جبهه مقابل شدیدا وجهه اش پایین می آید و آبرویش می رود.

- مصادیق برخی بداخلاقیها در این مناظرات 8/2/96

1- انگ زنی و برچسب زنی: زشت است ما برچسب دروغگو، گازانبر و سرهنگ به طرف مقابلمان بزنیم. این یک مغالطه است که به آن می گویند: «تخریب شخصیت». وقتی می خواهید حرف راست کسی را هیچ کس نشنود، شخصیتش را خرد کنید.

2- عدم تحمل: از کوره در رفتن و عدم تحمل بی اخلاقی است. هر فرد باید تحمل مخالف و نقد داشته باشد. خصوصا این که قبلا رئیس جمهور بوده و عملکردش واضح باشد. پریدن در حرف دیگران و اجازه حرف زدن ندادن بسیار زشت است. سعه صدر و نقدپذیری. حتی اگر درست نباشد باید در مناظرات شنید و تحمل کرد.

3- منکوب کردن هر گونه نقد: این که بیاییم نقدهای منصفانه را هم گناه جلوه دهیم و اگر مشکلی از مدیریت ما بیان می شود فکر کنیم علیه ما «توطئه» شده است. یا بگوییم درست نیست برای رای جمع کردن ما را نقد کنید. این خود «برچسب زنی» است.

4- زیر سوال بردن: این که ما بیاییم حضور و شرکت یک نفر را در کاندیداتوری زیر سوال ببریم کار زشتی است. زیرا کار قانونی است

5- کشاندن به مسائل شخصی یا محرمانه: این که سوابق خانوادگی و .... فرد را بیان کنیم و بر اساس آن سعی کنیم حرفی بزنیم غلط است.

6- این که بیاییم از حقه های احساسی برای کوباندن شخص استفاده کنیم: مثلا بگوییم یک مادر در دولت شما سیلی خورد. مثال مدیر مدرسه. پتک درست کردن از یک خلاف در یک مجموعه بزرگ، کار زشت و بداخلاقی است.

7- بی انصافی: این که تمام خدمات یک دولت را زیر سوال ببریم و اصطلاحا بشوییم و بندازیم روی بند، بی اخلاقی است. (بی انصافی کار آن فرزندی نوجوانی است که یک یا چندبار پدر به ناحق او را کتک می زند، بعد به پدر می گوید تو هیچ کار برای من نکردی)

8- انکار: این که بیاییم دولت خود را عاری از هرگونه مشکل بدانیم و حرف خود را در جلوی رسانه ها منکر شویم یا با مغالطه آن را از سر خود باز کنیم بی اخلاقی است. (مثل وعده تحول صدروزه و وعده 4 میلیون شغل. ما مناقشه بر سر واژه ها که نداریم که بگوییم بشود یا می کنم!).

9- مظلوم نمایی در عین قدرت!: نباید بگویند: با اصلاحات چه کردید؟ با هاشمی و خاتمی چه کردید؟ قلمها را شکستید، دولت قبل چه کرد؟ و ... . یکی از تکنیک های حق جلوه دادن متهمین، مظلوم نمایی آنهاست. اگر به یکی از این صاحبان قدرت ظلم شده بود، خودشان می توانستند مطالبه حق کنند. لازم به روضه شما نیست!

- ما اینجا هرگز نباید بگوییم چه کسی اصلح است. زیرا اگر بگوییم خیانت کرده ایم. انقلاب اسلامی به پیروزی رسید که عقل ها گسترش یابد و مردم بصیرت یابند که به اصلح رای دهند. فرد باید خود به این فهم و درک و توانایی برسد که فضا را ببیند و تا آخر بشنود و بعد انتخاب کند و این ربطی به سواد و سن ندارد. همه پیامبران هم آمدند که «مردم» به قسط و عدل قیام کنند.

- بعضی متاسفانه زود انتخاب می کنند و درب ذهنشان را می بندند. نه. باید تا آخر حرف ها را شنید و کارها را دید و روزهای آخر تصمیم گرفت. وقتی هم تصمیم گرفتیم چون بر اساس مشاهدات و استدلالهایمان پیش رفتیم، توکل بر خدا می کنیم. (فاذا عزمت فتوکل علی الله)

- عملکرد دولت کنونی و برنامه های شخص آقای روحانی بسیار مورد نقد ماست. 

مثلا: 1- مهم ترین برنامه؛ حفظ برجام: چگونه می خواهد برجام را حفظ کند؟ آیا با حمایت از آمریکا؟

2- تقصیر دولت قبل: یک بنا اگر زمین خالی و خرابه به او بدهید و مصالح هم بدهید خانه می سازد و مدام نمی گوید زمین خالی بود و مخروبه بود. اما آدم نابلد دائما غر و نق می زند

3- توهین و افترا و تمسخر و برچسب زنی به منتقدان و مخالفان

4- نگاه به سرمایه های خارجی و ندیدن ظرفیت های داخل: می گوید: 2 راه سرمایه بیشتر نداریم یا فروش نفت یا مالیات. این حرف یعنی بچه پولداری اداره کردن کشور. ظرفیت جوانان برای تولید و صادرات و پیشرفت و ... کجا رفت؟!

5- سایه جنگ: می گویند ما با مذاکره سایه جنگ را برداشتیم: مگر در متن توافق، توافق کردید که آمریکا به ما حمله نکند؟ مگر آمریکا منتظر توافق کردن شما می ایستد برای حمله؟ مگر تمام مشکل آمریکا با ما، گمان او به سلاح هسته ای داشتن ماست؟ برجامی که خودش نمی تواند خودش را حفظ کند و مرتبا طبق گفته ظریف و روحانی نقض می شود چطور می خواهد سایه جنگ را بردارد؟ سایه جنگ را مدافعان حرم ما برداشتند یا دیپلمات ها؟ می گویند مثل عراق که آمریکا به بهانه سلاح «کشتار جمعی» حمله کرد، به ایران هم به همین بهانه حمله می کند. جواب: عراق چنددستگی و تفرقه زیادی دارد و خیلی با ایران فرق دارد. ایران وحدت ملی بالایی دارد. یعنی اگر به خوزستان حمله می شود، از همه کشور برای دفاع می روند نه فقط از خوزستان. 

- ارزش رای هر کدام از ما که با رای مقام معظم رهبری برابراست. لذا باید قدر رای خود را بدانیم.

- باید بدانیم هر کسی که الان کاندید است، وقتی وارد کار شود حجم مشکلاتش خیلی بیشتر می شود و ما نیز توقعمان از رئیس جمهور جدید نباید آنی باشد. چون هر کس از همین جمع، اگر مشکلاتش را بگوید، یک مشکل متفاوت از دیگری دارد. لذا به تعداد افراد، مشکل وجود دارد.

- با همه توصیفات، مقوله تقوای نامزد، مهم ترین مقوله برای انتخاب اوست. در اتاق دربسته ریاست جمهوری، هیچ کس جز خدا نمی تواند به رئیس جمهور دارای اختیار میلیاردها تومان، امر و نهی کند.

- ما با گفتن بداخلاقی های مناظره قصد نداشتیم بگوییم چه کسانی «بداخلاق» اند. این باز می شود انگ زنی و برچسب زنی. مثلا حق نداریم که دولت مستقر بگوییم «آمریکایی». یا «نفوذی» یا «جاسوس». این بی اخلاقی است. ما برای روشنگری باید سوء رفتارها و بداخلاقی ها را مستند و مستدل بگوییم اما انگ نزنیم. مثلا عین کلیپ صحبت رهبری را بگوییم و خلاف آن عمل کردن و گفتن را نیز نشان دهیم و قضاوت را به مردم واگذاریم. در نقد هم آرام باشیم و مؤدبانه دیگران را خطاب و نقد کنیم. بدانیم پیروزی با کسی است که مؤدبانه تر اشتباهات را نقد کند و برنامه خود را هم ارائه دهد.

- برای تحقیق در مورد تقوای یک کاندیدا: باید سابقه اش، میزان تطابقش با اصول و شاخص های انقلابی گری مثل: استکبارستیزی و دشمن ستیزی اش، رسیدگی اش به محرومین، میزان آشنایی اش با مسائل دینی و اخلاق مداری اش، میزان دقت و تخصص کارهایش

- می گویند که رئیس جمهور از قبل تعیین شده است: همیشه دشمنانمان این حرف را می زدند. می خواهند مردم را ناامید کنند و حضور حداکثری کم رنگ شود که نظام تضعیف شود. جواب: از دل صندوق های دولت آقای هاشمی، آقای خاتمی و از دل صندوق دولت خاتمی، احمدی نژاد و از دل صندوق های دولت احمدی نژاد، روحانی بیرون می آید. یعنی رای مردم در این نظام ارزش دارد. 

- یا می گویند هر کس بیاید فرقی نمی کند.

- یا می گویند: چهارسال برای به انجام رساندن کارها کم است. یا می گویند رهبری هم نظرش این است باز روحانی باشد: جواب: اولا همه جای دنیا چهارساله است. یعنی فهمیده اند چهارسال برای دستاوردها کافی است. اگر رهبری نظرش این بود، قانون را تبدیل می کردند که ریاست 8 ساله.

- می گویند: وقتی مسئولین در راس کار این طور با هم دعوا می کنند، از ما چه توقعی هست؟ لذا ما ناامید هستیم و در انتخابات شرکت نمی کنیم. پاسخ: هر کس باید قدر خود را بداند و قدر رای خود را بداند. هر کس پاسخگوی اشتباه خود است. ما بالای سر این کشور رهبری دلسوز داریم و بالاتر از او امام زمان را بعنوان محافظ و یاور انقلاب اسلامی داریم. لذا باید به دیگران هم امید داد.

مدتهاست در کشور نظام حزبی حکومت می کند. یا اصولگراست و یا اصلاح طلب. 

مشکلی که وجود دارد این است که این نظام به خودی خود فسادآور است. جناح بندی کشور به دو طیف که هرکس بخواهد رای بیاورد باید خود را منتسب به یکی از این دوحزب کند و الا شناخته نمی شود و رای نمی آورد، از اساس غلط است. این همان اتفاقی است که در نظام های سرمایه داری مثل آمریکا در حال وقوع است

اولا در مفهوم این دو حزب مغالطه وجود دارد. سوال این است: آیا کسی که اصولگراست دیگر اصلاح طلب نیست؟ اگر این گونه باشد که با امام حسین مخالف است. چون او یک اصلاح طلب بود

آیا کسی که اصلاح طلب است اصولگرا نیست؟ اگر این گونه باشد که مسلمان نیست. با اصول انقلاب و نظام مشکل دارد و اصلا از گردونه جمهوری اسلامی به در است.

پس خود این دو مفهوم به طرز شدیدی با هم همپوشانی دارند.

رهبری بارها فرموده است که من حزب نمیشناسم. یا هشدار داده اند که دوقطبی شدن جامعه خطرناک است؛ همان اتفاقی که در فتنه 88 افتاد. لذا رهبری با این دوحزبی اصولگرا اصلاح طلب مخالفند.

دموکراسی غربی کاری که می کند ایجاد دوحزبی است همانطور که در همه جا از جمله آمریکا همین است. این دموکراسی با ایجاد موج ها یک نفر را منتخب می سازد. این مفهوم به شدت با اصول انتخابات اسلامی در تضاد است. موج یعنی عواطف غیر عقلانی. یعنی ایجاد احساسات. یعنی مغالطه، تمسخر، حب و بغض غیر منطقی و ... و ایجاد موج با اصول جمهوری اسلامی در تضاد است. حتی اگر به نفع شخصیت خوب باشد. به هیچ عنوان در انتخابات هدف وسیله را توجیه نمی کند.

اما دموکراسی در همه جا خیلی دوست دارد از این ابزارها استفاده کند. لذا آقای روحانی بر اساس اصول دموکراسی به طرف مقابل توهین می کند. می گوید سرهنگ. می گوید شما حمله گازانبری می کنید. یا مخالفانش را بی سواد و بیشناسنامه و کور و از جای خاص تغذیه شونده می خواند. آنها را مسخره می کند و می گوید اگر می لرزید بروید به جهنم یک جای گرم برای خود پیدا کنید و عینک بزنید و.... یعنی حسابی از ابزارهای مغالطه استفاده می کند.

دموکراسی از یک ابزار دیگر که استفاده می کند قومیت گرایی و تعصبات است. چرا در ایران می گویند انتخابات احساسی است؟ چون منطق در آن نیست. و این نیز با اصول ج ا ا در تضاد است.

مگر هرکس هم قوم ما و هم لباس ما است لزوما خوب است؟ این عیر عقلانی و غیر منطقی است.

آنچه مهم است یادگیری رفتار انتخاباتی صحیح توسط مردم است. مردم باید به سطح بالایی از درک برسند که بتوانند فارغ از تاثیر جو و فضا و فشارهای اجتماعی گزینه خود را عاقلانه انتخاب کنند. این آن هدفی است که جمهوری اسلامی دنبال آن بوده است.

بخاطر این اشکالات موجود در دموکراسی و انتخابات دوقطبی، رهبری نام این دو جناح که به شدت گمراه کننده بود به انقلابی گری و غیرانقلابی گری تغییر دادند. بعد آمدند شاخصه های انقلابی گری و اصول تفکر امام را بیان کردند. و گفتند از حالا به بعد دوقطبی حزب الله و حزب الشیطان را زنده می کنیم. در این صورت سره از ناسره مشخص و معلوم می شود و اشخاص و فعالین سیاسی خود را با نگاه دقیق تری تقسیم بندی می کنند و محک می زنند و خود را منتسب به آن می کنند. هر شخص سیاسی به جای اینکه ابتدایا تعیین کند اصولگراست یا اصلاح طلب، باید تعیین کند انقلابی است یا غیر انقلابی.

با توجه به این تقسیم بندی و هدایت رهبری جبهه ای تحت عنوان جبهه مردمی انقلاب اسلامی تشکیل شد که همه سعی اش این است تقسیم بندی را عوض کند. خود را به هیچ عنوان جزو اصولگرایی و یا اصلاح طلبی نداند بلکه ادعاکند من هم اصلاح طلبم و هم اصولگرا اما من انقلابی ام نه غیر انقلابی. لذا دعوت می کند همه کسانی را که زمانی جزو یکی از دوحزب مطرح بوده اند اگر دلبستگی به انقلاب دارند و انقلابی اند در آن عضو شوند و حال شاخصه ها را فقط با رهبری چک و تطبیق دهند. اگر قبلا می گفتند رهبر اصولگراها مثلا احمدی نژاد است یا رهبر اصلاح طلب ها مثلا خاتمی است و... این جبهه فقط یک رهبر فکری دارد و آن رهبری است. لذا مسوولیت آن را امام جمعه موقت تهران یعنی آقای موحدی کرمانی به عهده می گیرد.

پس جمنا به هیچ عنوان ائتلاف اصولگراها نیست و اصلا خود را وابسته به چنین جریانی نمی داند، کما اینکه همین الان بسیاری از شخصیت های اصولگرای قدیم در آن نیستند و برخی از شخصیت های اصلاح طلب قدیم در آن هستند.

لذا ما باید بنابر فرمایشات رهبری از الان از استعمال واژه های اصولگرایی و اصلاح طلبی و واژه های مشابه تا حد امکان برای جریانات سیاسی در گفته ها و نوشته ها پرهیز کنیم و سعی کنیم هوشیار باشیم در زمینی که دشمن طراحی کرده یعنی دوقطبی غلط اصولگرایی - اصلاح طلبی بازی نکنیم.

اگر اشکال شود که با این تعبیر، نفاق در جامعه زیاد می شود و همه خود را منتسب به جریان انقلابی می دانند، در پاسخ باید گفت: انقلابی گری شاخصه های مدون و محکمی دارد که رهبری تعیین نموده اند. لذا اتفاقا احتمال نفاق کم می شود. مواردی مثل ساده زیستی، استکبارستیزی، پایبندی به ارزشهای اسلام و انقلاب و ... از قبل متقن شده است. در عین حال ما از خطر تحریف گفتمان امام هم نباید غافل شویم، همان چیزی که رهبری فرمودند اگر اتفاق بیفتد ملت ایران سیلی خواهد خورد. باید از این اصول هم خوب حراست رو نگهبانی کنیم و نگذاریم کلام و سخن امام جای خود را به تاویل ها و تفسیرها از سخن امام بدهد.

من برای شما اِلِه می کنم، پس نتیجه می گیریم که به من رای دهید

من برای شما بِله می کنم ..... به من رای دهید

من احتیاجی به وکیل شدن ندارم، بخاطر شکست نفسی به من رای دهید

مجلسی دیگر می سازم رای دهید

رئیسش را هم عوض می کنم هر کس شما گفتید می آورم

دولت را عوض می کنم! قوه قضاییه را عوض می کنم!، فقط به این شرط که به من رای دهید
...

چه ناهار خوشمزه ای بود!!!
....

رای دادیم...کی انجام می دهی؟
....

مگر من قوه مجریه هستم؟ دولت باید انجام دهد.

مگر من وقت دارم؟ شورای شهر باید تصمیم بگیرد.

من که پول ندارم، استانداری باید تصویب کند.

من نماینده همه مردم هستم، فقط نماینده شما که نیستم.

ما آنجا می توانیم یک فوریتی، دو فوریتی، سه فوریتی و n  فوریتی هم تصویب کنیم، ولی قول نمی دهیم به تعداد همان فوریتی که تصویب می شود، کار فوری هم انجام شود.

اصلا بابا این مجلس، یکدست نیست، با هم هماهنگ و همراه نیستند، با یکدیگر اختلاف دارند... شما نمی دانید در آنجا چه خبر است...تازه سقفش هم کوتاه است...!

4 سال بعد...

من برای پیشرفت این مملکت 4 سال زحمت کشیدم. پس مطابق رزومه مثبت من، بازم به من رای دهید

-        حتما به شما رای می دهیم ولی به خود شما نه، به سقوط شما!!!

مرحوم دهخدا می گفت: اگر وکیل انتخاب می کنید تو را به خدا دقت کنید، چشمتان را باز کنید و ببینید خداوکیلی چه وکیلی می فرستید...

قبل از انتخابات، به دو عدد چشم باز محتاجیم...خدا عوضتان دهد