جای شما خالی رفته بودم مراسم دعای عرفه....معمولا این مراسم چون بعد از ناهار هست و طولانی گاهی آدم خوابش می برد! البته من این طوری هستم شما را نمی دانم!! دیدم خواب داره واقعا پیروز می شه، بی خیال دعاخوانی مداح شدم، شروع کردم از اول دعا را خودم خواندن با صدای بلند، ولی سعی می کردم همه را بفهمم.
آقا به مطلب عجیبی برخوردم: در بخش های ابتدایی دعا اشاره می کند:
«وجودم را با نعمتت آغاز کردى پیش از انکه موجودى قابل ذکر باشم،و مرا از خاک پدید آوردى،سپس در میان صلبها جایم دادى،درحالىکه از حوادث زمانه و رفت وآمد روزگار و سالها، ایمنى بخشیدى همواره کوچنده بودم از صلبى به رحمى،درگذشته از ایام و قرنهاى پیشین،از باب رأفت و لطف و احسانى که به من داشتى، مرا در حکومت پیشوایان کفر،آنانکه پیمانت را شکستند،و پیامبرانت را تکذیب کردند،به دنیا نیاوردى،ولى زمانى به دنیا آوردى به خاطر آنچه در علمت برایم رقم خورده بود و آن عبارت بود از هدایتى که مرا براى پذیرفتن آن آماده ساختى»
این مطلب می خواهد بفهماند: درست است که بوجود آمدن انسان از به ارث رسیدن تعدادی صفات و ژن از پدر و تعدادی از مادر و ترکیب تصادفی آنان می باشد، اما این «احتمالات ترکیب» همواره وجود داشته است. دقت کنید: «احتمال» ارزش وجودی داشته است. بوده است. یعنی ما از زمان خلقت آدم وجود داشتیم. در زمان حضرت نوح و همه انبیا وجود داشتیم....فقط ما متولد نشده بودیم اما «بوده ایم». یعنی همه انسانها همیشه وجود داشته اند. فقط بین اصلاب و ارحام در رفت و آمد و انتقال بوده اند. ما که الان زنده هستیم، میان کلی صلب و رحم در اعصار و زمان ها جابجا شده ایم، تا اینکه به خواست خداوند، در این زمان خارج شده و زنده گشته ایم.
جل الخالق
پس حالا که ما همیشه بوده ایم، همیشه هم خواهیم بود. انسان جاودانه است. در آینده هم همه انسانها هستند. فقط شاید جابجا شوند. اگر تک تک انسانها همیشه بوده اند، پس تک تک انسانها تا ابدالدهر هم خواهند بود. لذا روح زنده همه انسانها وجود دارد و قیامت آمدنی است.
