در شب عاشورا حضرت امام حسين ع اصحاب و ياران خود را در خيمه اي جمع مي کنند و بيعت خود را از آنان برمي دارند و مي گويند: هر کس مي خواهد از تاريکي شب استفاده کند و برود. زيرا هر کس بماند فردا کشته خواهد شد. پس امام به همه اجازه رفتن و ترک کردن ميدان را دادند. اما اصحاب هيچ کدام اين کار را نکردند. سپس فرمودند: من اصحابي بهتر و باوفاتر از اصحاب خود سراغ ندارم. و جايگاه خوب ياران خود را در بهشت به آنها نشان دادند. اما امام از هيچ کس درخواست آب نکردند. چون درخواست کردن از دشمن، براي امام ذلت محسوب مي شود و امام با ذلت مخالف بودند.

ببخشيد. درست متوجه نشدم. بيرون از کجا؟

سلام و درود. عظم الله اجورکم